Mongoolse rock en neo-nazi’s

Mongoolse rock en neo-nazi’s

Een nieuwe muziekvideo van de Mongoolse folkrock band The Hu maakt veel los. Op Youtube is de video na 9 uur al 25.000 keer bekeken. En dat is begrijpelijk: als daverende hoeven van een onoverwinnelijk ruiterleger denderen de bassen voort, vergezeld door de bekende Mongoolse boventoon klanken. Maar The Hu kent ook de kracht van het visuele, met hypnotiserende bijna zwart-wit beelden wordt je de wereld van de Mongoolse jongerencultuur ingezogen. Geen ruiters meer op de steppe, maar in zwart leer gestoken bikers op Harley-Davidsons. Het is het Mongolië van nu: een land met een diepe identiteitscrisis.

Tegen het einde van de video komt een ring met hakenkruis in beeld. In de reacties op het filmpje wordt wanhopig geprobeerd dit af te doen als de Boeddhistische variant van het symbool. Maar niets is minder waar, hier wordt bewust het nazi symbool gebruikt. Er is een grote beweging van neo-nazistische jongeren in Mongolië. Niet omdat ze het gedachtengoed van Hitler delen, maar omdat ze fel anti-China zijn. Alleen in extreem nationalisme zien zij een toekomst voor Mongolië, Hitler is daarin hun grote voorbeeld. Swastika’s zijn daarom een veelvoorkomend symbool in Mongolië, tot verbijstering van menig toerist. De tekst uit dit nummer luidt:

if lion comes, let’s tear up by deadly fighting
if tiger comes, let’s tear up by battling
if elephant comes, let’s tear up by spearing
if man comes, let’s tear up by showing superiority

De opleving van het neo-nazisme gaat gepaard met voorouderverering. Dat Mongolië zo’n grootse geschiedenis kent maar zo’n bleke toekomst, is voor de nieuwe generaties onverteerbaar. Mongolië moet volgens hen weer terug naar de oude normen en waarden. In een eerdere video van The Hu zingen ze: “valuable doctrines of our parents become worthles… it is strange, it is strange, it is strange. Hey you traitor! Kneel down.” En: “Born to live as nobles, but can’t unite as one“: een tekst die duidelijk verwijst naar de tijd van vóór Djengis Khan. Wat we nodig hebben, zeggen ze, is een nieuwe Djengis Khan. Eén die heel Mongolië verenigt: inclusief delen van China en Rusland. Dit Pan-Mongolisme is wijd verspreid in Mongolië. Toen ik er was, werd er een groot muziekfestival gehouden en op tv uitgezonden voor het Mongoolse cultuurgebied (Greater-Mongolia). In het introfilmpje voor elk nummer was het standbeeld van Djengis Khan te zien, op het centrale plein van Ulaan Baatar. En telkens weer ging het standbeeld leven, stond Djengis Khan op uit de dood. Dat zie ik met Willem van Oranje nog niet zo snel gebeuren tijdens The Voice of Holland.

Het is moeilijk de nieuwe generatie deze nationalistische gevoelens kwalijk te nemen. Zij groeien op in een cultuur met een diepgeworteld respect voor het verleden. In een land waar het verleden groot wordt gehouden maar waar de toekomst weinig hoop biedt.

Vind je die Mongoolse rock ook zo lekker klinken? Het is een populair genre in Mongolië, hier een kleine playlist:

 

Lees meer over Mongools neo-nazisme in The Guardian.

2 gedachten over “Mongoolse rock en neo-nazi’s

  1. bij rappers, motorclubs en hooligans kom je dat ook wel tegen. Is het wel typisch mongools of een veel bredere jeugdcultuur?

  2. Er is ook Mongoolse hiphop, maar de twee belangrijkste iconen daarvan (een man een vrouw, ik ben de namen even kwijt, maar ze staan met hun clips in een YT playlist met internationale hiphop, ook uit bijvoorbeeld Thailand, Kazakhstan en Vietnam) verspreiden ze een nationaal ethos zoals ook de mannen van The HU doen. Terwijl bijvoorbeeld ‘Rap against Dictatorship’ uit Thailand zich afzet tegen een nationalistisch vertoog waarmee de Thaise dictatuur alle ongelijkheid en corruptie probeert af te dekken. In Kazakhstan pleiten de hiphoppers ook voor een nationaal bewustzijn (onder de Russische cultuurknoet vandaan), maar ook voor méér democratie. Het is interessant om die ontwikkelingen te zien…..

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.