Op een morgen toen we op de motor zoals gewoonlijk de kudde zochten verscheen er een gigantische zwarte vogel aan de lucht. Niet veel later kwam er nog een bij en het werden er steeds meer. Narkaa wees bezorgd naar de cirkelende vogels en zei ‘muu bain’, dat is slecht! Nadat we snel onze kudde hadden teruggebracht gingen we op onderzoek uit. Het duurde niet lang voordat we een kleine geit op een hoge rots zagen staan. Hij stond doodstil en uit zijn keel druppelde bloed. Nu wist Narkaa het zeker: wolven. We reden snel naar de buurman (Jack), van wie de geit was. Ze hadden nog niets door en schrokken van het nieuws. Nu ging ik met Jack achterop de motor om de geit terug te halen. Toen we echter beter keken bleek dat overal op de toppen van de hoge rotsen kleine geiten stonden, doodstil in de verte starend. We reden wat verder en volgden de vogels, die inmiddels de lucht zwart kleurden. Overal klonk het gekrijs van kraaien, buizerds, condors en andere roofvogels en aasgieren. Het viel niet te missen, in het midden van een weiland was een grote hoop zwarte vogels. We reden er naar toe, verjaagden de vogels en daar vonden we het eerste dode schaap. Zijn nek was volledig verwoest, zijn buik opengereten en zijn vlees aangevreten.

Nadat Jack de geit had geïdentificeerd reden we verder. Het volgende slachtoffer was een geit, zijn buik lag open en zijn maag was stukgebeten waardoor de grond bruin kleurde van de onverteerde massa. Na nog een dode geit te hebben gevonden keerden we terug naar de anderen, die kwamen aanlopen met hun kleindochter van vier jaar. Jack en zijn vrouw gingen verder op onderzoek uit, Narkaa en ik zouden terugkeren naar de ger met de kleindochter. Althans, hij met de kleindochter, ik met een gewonde geit. De geit was ook in zijn keel gebeten en kon niet bewegen. Ze hadden hem echter nog niet opgegeven en wilden hem terugbrengen naar de ger. Met de loodzware en luid krijsende geit op mijn schouders keerde ik met wankelende benen over de rotsige bodem terug. Het voelde alsof ik figureerde in een film. Nadat de geit bij de ger was keerde ik weer terug naar Narkaa, om vervolgens met de kleindochter op mijn schoot op de motor terug te rijden. We dronken wat airag (waar ik zoals altijd kotsmisselijk van werd) en keerden terug naar onze kudde om de geiten van Jack die in de wilde nacht met de onze waren vermengd terug te brengen. In totaal had Jack die dag 15 geiten en schapen verloren. Het was een zwaar verlies.

Over een paar uur stap ik op het vliegtuig naar Olgii, een stadje in het uiterste westen van Mongolie. Hier is de meerderheid Kazak en de cultuur is er heel anders dan de rest van Mongolie. Dit weekend wordt er het jaarlijkse Golden Eagle Festival gehouden, waar de Kazakse jagers met hun grote vogels hun kunsten vertonen in een wedstrijd. Het is een unieke kans dat ik hier bij kan zijn. Ik blijf er een week, na het festival ga ik proberen rond te trekken met een tent. Het stadje ligt op 1700 meter en het is er ijs en ijs koud. Gisteren heb ik Mongoolse winterkleren ingeslagen, onder meer een traditionele deel. De wifi omstandigheden zijn waarschijnlijk minimaal dus dit is voorlopig weer het laatste bericht.