Adelaarsfestival

Adelaarsfestival

De foto’s van Kazakse adelaarsjagers zijn wereldberoemd. De kans om het jaarlijkse adelaarsfestival bij te wonen kon ik dan ook niet voorbij laten gaan. Samen met twee Fransen, de gitaar op de rug en gekleed in traditionele deels gingen we op weg om dit spektakel bij te wonen. Natuurlijk was ik niet de enige met deze gedachte en mijn vliegtuig zat vol met toeristen, op de enkele ongemakkelijke Mongool na. Het vliegtuig landde op een verlaten vliegveld tussen de gigantische bergen. Meteen nadat we het toestel verlieten werden we gegrepen door de nietsontziende ijzige wind. Alle toeristen werden opgehaald door busjes van de toerorganisaties en met een zekere trots vertrokken wij te voet naar Olgii. Zoals dat gaat in dit land waar elke auto een taxi is werden we al snel opgepikt en afgezet in het ‘centrum’. Olgii lijkt op niets wat ik tot nu toe in Mongolie heb gezien. Slechts een paar gers en voor de rest lage witte gebouwen. Hier is de meerderheid Kazak. In de restaurants serveert men kebab en over de huizen schalt het gebed afkomstig van de moskee. Dit is het wilde westen van Mongolie en het stadje straalt een verlatenheid van de rest van de wereld uit. Behalve dan rond deze tijd, als de toeristen binnenstromen voor het festival. Met moeite vonden we een plek om te overnachten. De volgende dag vertrokken we liftend naar het festivalterrein, zo’n tien kilometer buiten het stadje. Festivalterrein is een groot woord, meer dan een paar gers en een afgezet stuk grond was het niet. We begonnen met het opzetten van onze tenten, waar we een aantal vreemde blikken mee vingen. Blijkbaar waren we de enige die zo gek waren om in deze kou in een tent te slapen. Daar kwamen de trotse jagers aanrijden, allen traditioneel gekleed met grote bontmutsen en een enorme adelaar op de arm. De rest van de dag vertoonden ze hun kunsten in het eerste onderdeel van de competitie. De adelaars werden van een hoge berg losgelaten en moesten terugkeren naar hun meester, die hun rauwe stem over de bergen deden weerklinken. Het lukte lang niet altijd. Sommige adelaars streken neer op een rots, anderen vlogen simpelweg heen en een enkele viel een loslopende hond aan. Dit alles werd aanschouwd door een paar honderd toeristen en evenzoveel locals. De toeristen waren voor een groot deel professionele fotografen met gigantische camera’s. Iedereen probeerde natuurlijk de perfecte foto te maken zonder het publiek en dat leverde het nodige geduw en getrek op. Het ironische is dan ook dat iedere toerist klaagt over al die andere toeristen. De vele buitenlanders geven inderdaad een wat minder exclusief gevoel, maar aan de andere kant is het positief dat dit festival zo populair is. Het jagen met adelaars is een sport en kost meer dan het oplevert voor de jagers. Dat deze traditie aan het uitsterven is zal dan ook niet verbazen en toerisme is een manier om de traditie te behouden.

Terwijl wij ons klaarmaakten voor de koude nacht in de tent en ik angstig naar de lucht keek of het zou gaan regenen (mijn tent was door de wind gebroken en gescheurd) stopte naast ons een Russisch busje. Een vrolijke familie Russen stapte uit en nodigde ons uit met hen mee te komen. Na wat geaarzel gingen we akkoord, braken onze tenten weer af en stapten in. Meteen kregen we wodka aangeboden en werd er vrolijk in het Russisch tegen ons gepraat. We stopten niet veel later voor een barbeque, waar een Kazakse familie zich bij ons aansloot. Er werd veel wodka gedronken en veel vlees gegeten, het was een waar feest. Wij begonnen ons wat zorgen te maken over de Russische familie, maar gelukkig werden we door de Kazakse familie uitgenodigd bij hun te slapen. Dit leek ons een stuk veiliger en niet veel later reden we naar Olgii in de politiewagen van de vader van de familie. Daar sliepen we die nacht op de grond in de woonkamer, na nog veel meer wodka en allerlei uitstapjes in het stadje. De volgende dag brachten ze ons weer terug naar het festival, waar de adelaars dit keer een dode vos moesten vangen die achter het paard van de jager werd gesleept. Daarnaast traditionele sporten zoals boogschieten, kamelenrace en een duel waarbij twee ruiters vochten om een schaapsvel. Al met al een groot spektakel en tevreden en ietwat onderkoeld keerden we terug naar Olgii.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.