In een zee van gras

In een zee van gras

Na drie weken nomadisch leven ben ik weer in Ulaan Baatar gearriveerd. Terug in de stad, de drukte, het beton. De tocht van de bushalte naar het hostel overleefde ik maar nauwelijks, glijdend over het ijs de auto’s ontwijkend. Nu rustig bijkomen. Overal heb ik spierpijn, overal schrammen en kleerscheuren. De eerste douche in drie weken was genieten. Maar toch, eerlijk gezegd heb ik een douche nooit gemist. Ook niet een bed, een computer, westers eten. De afgelopen drie weken…

Lees Meer Lees Meer

Ulaan Baatar

Ulaan Baatar

Niemand gaat vrijwillig naar Ulaan Baatar. Het is niet alleen de koudste hoofdstad ter wereld, maar waarschijnlijk ook de lelijkste. Veel meer dan beton, stof en smog is er niet. Behalve dan de prachtige groene bergen, die je door de laag smog in de verte kunt zien. Eerste indruk Ulaan Baatar is een nieuwe stad en op wat tempels na is alles beton. Hoewel het meer dan een miljoen inwoners heeft doet het centrum aan als een dorp. Een plein,…

Lees Meer Lees Meer

Transmongoliƫ express

Transmongoliƫ express

Vijf dagen in de trein, het leek zo veel van tevoren! Maar vijf dagen is niets. Al snel word je overgenomen door het ritme van de trein en gaat de tijd stil staan. Vijf dagen is niets, het is zo voorbij, in een flits. Na een dag besloot ik de tijd te vergeten en mijn klok op te bergen. In de trein wordt de standaardtijd van Moskou gebruikt, terwijl je in werkelijkheid tijdzone na tijdzone passeert. Zo gebeurde het dat…

Lees Meer Lees Meer